Peygamber Efendimiz, yağmur yağdığında başını açıp yağmurun altında dururmuş. Ona, neden böyle durduğunu sorduklarında da şu cevabı vermiş: “Çünkü yağmur Allah’ın katından yeni gelmektedir.” Peygamber Efendimiz, aynı zamanda iftarını açarken taze hurmayı tercih edermiş. Yani Peygamber Efendimiz, yeni yaratılana ilgi gösteriyor, sizce bunun hikmeti nedir?
Hazreti Peygamber Efendimiz, bazen yolda Ayşe Yengemizle yürürken yağmur yağarmış. Peygamber Efendimiz hiç başını örtmezmiş, ama hiç de ıslanmazmış. Ayşe Yengemiz ise kendini korumaya aldığı halde ıslanırmış. Bir gün Peygamber Efendimize sormuş: “Ya Resulallah, yağmur yağıyor, ben ıslanıyorum ama sen hiç ıslanmıyorsun. Bu nasıl oluyor?” Peygamber Efendimiz ona şu cevabı vermiş: “Ya Ayşe, sen akıl gözüyle baktığın için ıslanıyorsun, oysa ben o gözle bakmadığım için yağmur bana nur olarak görünüyor, öyle gördüğüm için de ıslanmıyorum.”
Yani o yağmur suyu bile Hazreti Muhammed’e varmadan nur haline geliyor, ona zarar vermiyor.
“O, insanlar umutlarını kestikten sonra yağmuru indiren, rahmetini her tarafa yayandır. O, dost olandır, övülmeye layık olandır.” (Şura, 28)
Taze hurma yemesine gelince; zaten Peygamber Efendimiz, herşeyin tazesini yemek istermiş, bayata meyil etmezmiş. Yani hurmanın da, ekmeğin de, meyvenin de tazesini severmiş. Tabii ki, taze olan her zaman bayat olandan daha ziyade sevilir.
Peygamber Efendimizin şöyle bir sözü de vardır: “İki günü bir olan benden değildir.” Yani demek istiyor ki: Bugün güzel bir halde yaşadın, ama öyle kalma. Yarın daha güzel bir halde yaşa. Eğer o halde kalırsan ve kendini daha güzel bir hale sürüklemezsen, sen benden değilsin.
“Hurma ağacını kendine doğru silkele ki sana taze hurma dökülsün.” (Meryem, 25)
Hazreti Peygamber Efendimiz, hiçbir zaman tembelliğe, müsrifliğe yer vermemiştir. Cenab-ı Mevlana da şöyle buyurur: “Benim tezgahımda eski mala yer yoktur, daima yeni mal üretiriz.” Başka bir yerde de diyor ki: “Cancağızım, bugün seninle çok güzel muhabbet ettik ama, eğer yarına varsak yarına göre konuşalım. Bugünün muhabbetini yarın yapmayalım.”
“Göklerde ve yerde bulunanlar, herşeyi O’ndan isterler. O, her an yeni bir ilahi tasarruftadır.” (Rahman, 29)
Fakat malesef genelde hep geçmişten konuşulur, gelecekte neler yapılması gerektiği pek konuşulmaz. Oysa büyüklerimizden bizlere kalmış olan çok değerli sermayelerimiz var. Biz bu sermayeleri çoğaltırsak, yani Hazreti Muhammed Efendimizin, Hazreti Mevlana’nın ve diğer büyüklerimizin bizlere bıraktıkları sermayeleri sahiplenir, onlardan faydalanır ve çoğaltırsak, o zaman onlar bizlerden hoşnut olur ve bu şekilde topluma da faydamız dokunur.
Ama eğer o sermayeleri bilgisizce saçıp savurursak, gün gelir iflas ederiz. Neden? Çünkü öylesine dinledik, bir kulağımızdan girdi, öbür kulağımızdan çıktı, o sermayeleri özümüzde benimsemedik, onların güzelliklerini kendimizde ruh edinmedik ve böyle olunca da haliyle ne kendimize ne de topluma bir faydamız dokundu, boşa yaşadık, koca bir ömrü boşuna geçirdik. Ama olan yine bizlere olur, onlara hiçbir şey olmaz. Biz burada tezgahımızı açıyoruz, alan alır, faydalanır; almayan kendisi bilir. Biz bugün toplarız tezgahımızı, yarın başka bir yerde yeni bir tezgah açarız.
“Sözü dinleyip de onun en güzeline uyanlar var ya, işte onlar Allah’ın hidayete erdirdiği kimselerdir. İşte onlar akıl sahiplerinin ta kendisidir.” (Zümer, 18)
Demek istediğim şu ki; elimizde olanla yetinmeyelim, devamlı yeni şeyler üretmeye bakalım, elimizde olanı çoğaltalım, bilgisizce tüketmeyelim.
Şems-i Tebrizi Hazretleri şöyle buyurur: “Mevlana’nın bugünkü sohbetlerine kanmayın. O’nun daha derinlerine inin, göreceksiniz ki O’nda daha ne güzellikler var.”
“Kitap ehlinden öyleleri var ki, Allah’a, size indirilene ve kendilerine indirilene, Allah’a derinden saygı duyarak inanırlar. Allah’ın ayetlerini az bir değere satmazlar. Onlar var ya, işte onların, Rableri katında mükafatları vardır.” (Al-i İmran, 199)