Mısrâlarda Mânâ Okyanusu – 26

Sevgili canlar…

Şu güneş neyin ki ey koca dünya,

Işığını senden bir an çekmiyor.

O mu sana sen mi ona aşıksın,

Hiç kimse bu sırrı bilmiyor.

Her hâl onun ziyâsıyla berabersin,

Nice şeyler doğurmadan bellisin,

O nereli ya sen hangi elinsin,

Hiç kimse bu gizli sırrı bilmiyor.

Ateşiyle ısıtır dört bir yanını,

Fazla deyip çıkarmaz dumanını,

Kime sorduysam yaş zamanını,

Hiç kimse bu gizli sırrı bilmiyor.

Dede der ki, cisim misin nur musun,

Yâhut nurdan elbiseye bürünen misin,

Sen aslında onun ile bir misin

Hiç kimse bu gizli sırrı bilmiyor…

Mısrâlarda Mânâ Okyanusu – 25

Sevgili canlar…

Şu yeri göğü yaratan,

Bir insanın kalbindedir.

Bütün varlığı vareden,

Bir insanın kalbindedir.

İnsan o kim Hakk’a yürür,

Hakk’tan alır Hakk’a verir,

Semazenin kol açışı gibi,

Ondan gayri nerede görür,

Bir insanın kalbindedir.

İnsanın kalbinde Allah var,

Neye baksa O’dur billâh,

Dede’nin sevdiği ol Şah,

Bir insanın kalbindedir…

Mısrâlarda Mânâ Okyanusu – 24

Sevgili canlar…

Gelin sürelim demleri,

Allah diyelim Allah,

Defedelim gamları,

Allah diyelim Allah…

Senden benden geçelim,

Aşka uyalım her daim,

Hakk’ı bulalım kaim,

Allah diyelim Allah…

Bu nutkumu dinleyin,

Aşk ile yanıp inleyin,

Hep birlikte söyleyin,

Allah diyelim Allah…

Dinsize uymayalım,

Sözünü duymayalım,

Aklımıza koymayalım,

Allah diyelim Allah…

Allah’a kul olalım,

Ona makbûl olalım,

Allah ile Hakk olalım,

Allah diyelim Allah…

Mısrâlarda Mânâ Okyanusu – 23

Cihan güzelim, sultanlar sultanı, nur Muhammed Mevlâna’m…

Senin yüzün ancak mânâda açılır,

Âyânda dünya yüzünde,

O yüz açılmış olsa,

Dünya tümüyle sana secdeye kapanır.

Cihan güzelim,

Muhammed Mevlâna’m…

Mânâ âleminde Hakk divânında,

Gül yüzlüme bir nazâr kıldım,

Güzelliğinde gönlüm yok oldu gitti,

İçtim aşk bâdesini aldı beni benden,

Mest oldum hâlden hâle girdim gitti.

Cihan güzelim,

Nurum Muhammed Mevlâna’m…

Bir kez baktı güldü yüzüme,

Nurdan bütün varlık doldu özüme,

Can kulağımı verdim sonsuz güzelime,

Her sözü bana bal oldu gitti.

Cihan sevgilim,

Muhammed Mevlâna’m…

Bir baktın düşündüm kendi kendime,

Aynen boyanmışım sevgilimin rengine,

Sular çağlar, akar gider enginlere,

Coştu aşkımın bendi birden sel oldu gitti.

Yârimin cefâsı her dem bana hoş gelir,

Sevincimden iki gözümden yaş gelir,

Aşkın hâlini ancak aşıklar bilir,

Ah dostlar,

Sevgilimin dikeni bana gül oldu gitti.

Aşık Hasan şükür sonsuz sevgilisine kavuştu,

Hakikatte Hakk’ın dârına düşmüştü,

Bundan evvel aynı baldan yemişti,

Bunu çözmeye kalkınca aklım kül oldu gitti…

Mısrâlarda Mânâ Okyanusu – 22

Ata’mıza sesleniş… 

Fâtihalar girmez yattığı toprağa,

Mustafa Kemal toprak değil ki, 

O bir nurdur! 

Nasıl bunca yaşanılır yercek sonsuzluğu,

Mustafa Kemal toprak değil ki,

O bir nurdur! 

Mustafa Kemal aydınlıktır, nurdur nur!

Aydınlıktırdır da büyür gök gök,

Koca rüzgârlardan bellidir hep,

Mustafa Kemal toprak değil ki, 

O bir nurdur! 

Bu sessizlik düşündüğünden, sustuğundan,

Başucunda boşuna bekler ölüm,

Mustafa Kemal toprak değil ki, 

O nurdur nur! 

Sulardan kımıldanır yeşerir çimenlerden,

Mustafa Kemal vatan ama,

Mustafa Kemal toprak değil ki, 

O bir nurdur nur!..

Mısrâlarda Mânâ Okyanusu – 21

Nurlar nurum Yüce Muhammed Mevlâna’ma gönülden hitâb…

Cihan Sultanım, kâinat nurum,

Nurlar nuru Yüce Muhammed Mevlâna’m,

Sana canım, tenim fedâdır,

Yine de azdır,

Yine azdır, yine az…

Kulun olsam, hayrân olsam revâdır,

Sonsuz güzelim,

Ne sunsam sana ben,

Yine de azdır,

Yine azdır, yine az…

Geçeceğin yerlere yüzümü sürsem,

Kurban olup sana canımı versem,

O gül yüzlü cemâlinde cihanı görsem,

Ah sevgilim,

Yine de azdır,

Yine azdır, yine az…

Kölen olsam her dem kapında dursam,

Gelip geçer iken,

Ah sonsuz güzelim,

Bir nebze görsem,

Bir görüşte yüzbin murada ersem,

Yine de azdır, 

Yine azdır, yine az…

Ah sevgilim, cihan nurum,

Her şey sana malûm,

Çünkü sen Hakk’sın,

Seninle yaşıyorum,

Sen Hakk-ı Mutlak’sın,

İstersen boynuma zülfünü dolasın,

Yine de azdır,

Yine azdır, yine az…

Aşığın der, dert dermânın içinde,

Güler ağlar, hepsi aynı biçimde,

Taşırım varlığını gönlüm içinde,

Yine de azdır,

Yine azdır, yine az…

Mısrâlarda Mânâ Okyanusu – 20

Sevgili canlar…

Ey gönül, Allah’tır seni yaratan,

Çağırıp sesini duyurmana bak.

Bu nasıl perdedir kalkmaz aradan,

Uğraşıp ey dost, perdeyi kaldırmana bak.

Bu dünyayı dörde bölüp hesap et,

Sıratı, sıfatı inceleyip de seyret,

Bütün kötülükleri özünden defet,

Mânâ dolu sözlerini duyurmana bak.

Niceleri geldi geçti bu handan,

Doymuyor ki nefis hiç topraktan,

Ne olur dostum, şu canını bağışla candan,

Canını Canâna bağışlamana bak.

Kurduğun nizâma karışmam artık,

Bazı zaman oldu ki bu candan bıktık,

Belki bilmeyerek yolundan çıktık,

Ey dost, irşâd için bir mürşid-i kâmile bak…

Mısrâlarda Mânâ Okyanusu – 19

Tadan olmadı…

Mânâ balımı sundum tadan olmadı,

Tüm varımı açtım dost pazarında,

Çok müşteri geldi alan olmadı.

Bu hâl nasîb olmaz binde birine,

Birlik makâmında kalan olmadı.

İnsanlık uğruna durmadan gezdim,

Kudretin balını sofraya sundum,

Bal bal diyen oldu, tadan olmadı.

Ârif bir kişiye meylimi verdim,

Hepsine dermân aradı derdim,

Derine gir dedim kenarda gördüm,

Gönül denizine dalan olmadı.

Aşık der ki, duymadan geçti,

Ali katarına uymadan geçti,

Dünya dedik sana doymadan geçti,

Kanaat mülkünde kalan olmadı…

Mısrâlarda Mânâ Okyanusu – 18

Daima kendinizi gönül alçaklığında tutun…

Sevgili canlar,

Sakın yükseklerden uçma,

Kal gönül alçaklığında, gir gönüllere.

Enginler de varlık olur,

Kal gönül alçaklığında, gir gönüllere.

Uzaklar da yakın olur,

İnsan olan kusuru kendinde bulur,

Gerçekler Hakk’a kul olur,

Kal gönül alçaklığında, gir gönüllere.

Ey yolcu,

Zorla gitme yorulursun,

Sabrın yoksa daralırsın,

Aşkın yoksa kırılırsın,

Kal gönül alçaklığında, gir gönüllere.

Mürşide teslim et canını,

Yok et suretini şanını,

Var et dinini imanını,

Kal gönül alçaklığında, gir gönüllere.

Ey yolcu,

Kendini gönül alçaklığında tutasın,

Pak özünde aşk ateşini yakasın,

Hakk yolunda tertemiz olasın,

Kal gönül alçaklığında, gir gönüllere…

Mısrâlarda Mânâ Okyanusu – 17

Allah bir, Muhammed Ali’dir Ali…

Sevgili canlar,

Can Pîrim Mevlâna’mdan,

Bunu böyle öğrendim.

Allah bir, Muhammed Ali’dir Ali.

Gerçek olduğunu bildim, bağlandım,

Allah bir, Muhammed Ali’dir Ali.

Bu cihanın direğini kurdular,

Her varlığı o insana verdiler,

Hepsinden üstün aşktır dediler,

Allah bir, Muhammed Ali’dir Ali.

Sevgili canlar,

Onların üçü birdir, asla ayrılmaz,

Ayrım yapanın yolu doğrulmaz,

Onlar gibi güzel asla bulunmaz,

Allah bir, Muhammed Ali’dir Ali.

Bu cihanda olan inancımızda,

Varımız yokumuz güvencimizde,

Her türlü dertlere ilacımızda,

Allah bir, Muhammed Ali’dir Ali.

Hasan zaten ayırmaz sizi,

Sizin nurunuzla görür gözü,

Özü bağlı size, söyler sözü,

Allah bir, Muhammed Ali’dir Ali…