“Peygamber Efendimiz, Mîrâc’a çıktığında O’na dediler ki: ‘Muhammed, sen çekil, şimdi senin Rabbin namazda.’ Yani, senin Rabbin zikirde, senin rûhun zikirde… En büyük zikir budur, değil mi?”
Hazreti Muhammed Efendimizin her zerresi Hakk’a aittir. O, eğer derse ki, “Ben zikrediyorum”, ikiliğe düşmüş olur. Hakîkatte kendisi O’dur. Şöyle bir misâl verelim: Hazreti Peygamber Efendimiz, bir gece namazdan sonra nefsine ızdırap vermek istiyor ve sağ ayağı üstünde bir müddet duruyor. Sonra bir müddet de sol ayağı üstünde duruyor. Böylece nefsine ızdırap veriyor.
Bir zaman sonra Allah’tan bir nidâ geliyor: “Ey benim Habîbim Muhammed! Hani sen beni çok seviyordun?”
Hazreti Muhammed, “Evet” diyor, “Seni “çok seviyorum.”
Yine Allah, O’na şöyle sesleniyor: “Hem beni çok seviyorsun, hem de bana ızdırap veriyorsun.”
Hazreti Muhammed, “Nasıl sana ızdırap veriyorum?” diye soruyor.
Allah, “Tek ayak üstünde duruyorsun ya, bana ızdırap vermiş oluyorsun. Sen ne sıkıntı çekiyorsan, aslında ben çekmiş oluyorum” diye yanıtlıyor.
Aynısını Ebu Müslim yapmaya kalktı, ona da Cenâb-ı Hakk’tan şöyle bir ses geldi: “O şeref Habîbime aittir, sen gece gün tek ayak üstünde kalsan, o şerefe nâil olamazsın.”
“Rabbinin katından açık bir belgesi olan kimse, kötü işleri kendisine güzel gösterilen ve nefislerinin arzularına uyan kimseler gibi midir?” (Muhammed, 14)”
(Bu yazı, “Hasan Çıkar Dede’nin Dilinden Kur’ân ve Hadîsler Işığında Mevlâna Sohbetleri” isimli derlemeden alıntılar yapılarak hazırlanmıştır.)
Kâinatın nûru Hazreti Muhammed Efendimizin, Ehlibeyt Efendilerimizin, yüce Pîrimiz Hüdâvendigâr Mevlâna’mızın, Pîrân Efendilerimizin selâmları, feyizleri ve güzel keremleri, bizleri sevenlerin ve bizleri izleyenlerin üzerine olsun. Allah, sizleri hep güzel günlerde yaşatsın. Sevgiler, Allah’a emânet olun. Huu…