Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk’e ve kurduğu Cumhuriyet’e ithâfen…
Cennet vatanımıza yabancı devletler girince,
Türk milleti içinden bir Arslan çıktı meydana,
Haber gitti saraydaki Sultana,
‘Onu tutun’ diye fermân çıkardı meydana.
Düşmanlara taksîm olmuştu bu vatan,
Bu taksîme nasıl dayanır insan olan,
Türk milleti bunu duyunca heman,
Asil kanımızda coştu bir devrân.
Önümüze düştü Mustafa Kemal,
Hep düşmanlar için yakındı zevâl,
‘Vatan kurtulacak’ dedi behemehâl,
Savaş için o Baş Kumandan seçildi.
Düşmanlardan bir heyet keşfe vardılar,
Her tarafı örgütlenmiş gördüler,
‘Türk’ün adı silinecek’ dediler,
Ardından emsâlsiz bir tufan doğdu.
Önce Afyon’dan başladı tufan,
Arslanlar kükreyip şahlandı heman,
O kıyâmet içre şaşırdı düşman,
Her tarafı ateşten bir külhâna büründü.
‘Allah Allah’ diye sesler Arş’a yükseldi,
Kahpe düşman bizi imansız zannetti,
Dağlar, taşlar bütün ateşlere verildi,
Yiğitler vatan için kurban olup şehit düştü.
Hep düşmanlar yurdumuzdan çekildi,
Kaçan kaçtı, kalan denize döküldü,
Şanlı bayrak dört bucağa dikildi,
Tarihte nâmımız kahraman diye yazıldı.
Artık esâretin devri düzeldi,
Arkasından Cumhuriyet kuruldu,
Hakîmiyet hep millete verildi,
O gün bu gündür Dede şâdüman oldu…
