BİRLİK DÜKKANI
Cihan sultanım, kâinat nurum,
Şahlar Şahım yâ Ali…
Sevenlerine kıblesin,
Muma ışık, alevsin,
Bir bitmez hikâyesin,
Söyle de söyle…
Sen âb-ı hayatsın,
Sen şekere tatsın,
Sen Allah’ın sırlarını bilensin,
Sen her zaman gülen,
Söyle de söyle…
Şahlar Şahı Ali’m,
Gam sana gerek değil,
Öfkeli yürek değil,
Al eline rebabı,
Bırak kavgayı dövüşü,
İmanına hamdolsun,
Gönlümüz neşe dolsun,
Söyle de söyle,
Şahım Ali’m… <3
Nurlar nuru, iki cihan sultanı Mevlâna’m…
Bir can varsa candan içre,
Nurlar nuru o sensin Mevlâna’m.
Bir ten varsa tenden ateş,
O sensin Mevlâna’m.
Bir ruh varsa ruhtan özge,
O sensin yüce Mevlâna’m.
Bir aşk varsa aşktan efsun,
O sensin yüce Mevlâna’m.
Candan içre canım yoluna kurban,
Yüce Mevlâna’m.
Tenden ateş tenim şevkinde yandı,
İki cihan sultanı Mevlâna’m.
Ruhtan özge ruhum sana her an hasret,
Yüce sultanım Mevlâna’m.
Aşktan üstün aşkın kana boyandı,
Yüce Mevlâna’m…
Pîrime, Hüdâvendigâr Mevlâna’ma canı gönülden sesleniş…
Merim Mevlâna’m,
Aşkımın ateşiyle tutuşmuş sanki ,
Türbende yanan kandillerin.
Ruhunda aradığını bulan ruhum,
Semâ ediyor şimdi çepeçevre,
Sonsuz güzelliğinde derin.
Ey Rûmî!
Ben sen olalı, çılgınlığım sustu,
Ey Rûmî! Merim Mevlâna’m!
Ben sen olalı, kuzey güney,
Güney de kuzey oldu,
Kutub diğer Kutbu yarattı.
Yüce Pîrim Mevlâna’m,
Ahenksizlik akordlarda eridi,
Söyle, denizin atan nabzı kıyısında,
Dalgalanmayan tek körfez kaldı mı,
senin aşkından…
Söyle, senin yanında nanlamı olmayan,
tek bir söz kaldı mı…
Yüce Mevlâna’m, biricik sevgilim,
Senin aşkında raksetmeyen adım mı var…
Ey Rûmî! Yüce Mevlâna’m!
Bu semâ çemberinin ortası benim,
tâ ki ben sen olalı…
Sevgili canlar…
Şu güneş neyin ki ey koca dünya,
Işığını senden bir an çekmiyor.
O mu sana sen mi ona aşıksın,
Hiç kimse bu sırrı bilmiyor.
Her hâl onun ziyâsıyla berabersin,
Nice şeyler doğurmadan bellisin,
O nereli ya sen hangi elinsin,
Hiç kimse bu gizli sırrı bilmiyor.
Ateşiyle ısıtır dört bir yanını,
Fazla deyip çıkarmaz dumanını,
Kime sorduysam yaş zamanını,
Hiç kimse bu gizli sırrı bilmiyor.
Dede der ki, cisim misin nur musun,
Yâhut nurdan elbiseye bürünen misin,
Sen aslında onun ile bir misin
Hiç kimse bu gizli sırrı bilmiyor…
Sevgili canlar…
Şu yeri göğü yaratan,
Bir insanın kalbindedir.
Bütün varlığı vareden,
Bir insanın kalbindedir.
İnsan o kim Hakk’a yürür,
Hakk’tan alır Hakk’a verir,
Semazenin kol açışı gibi,
Ondan gayri nerede görür,
Bir insanın kalbindedir.
İnsanın kalbinde Allah var,
Neye baksa O’dur billâh,
Dede’nin sevdiği ol Şah,
Bir insanın kalbindedir…
Sevgili canlar…
Gelin sürelim demleri,
Allah diyelim Allah,
Defedelim gamları,
Allah diyelim Allah…
Senden benden geçelim,
Aşka uyalım her daim,
Hakk’ı bulalım kaim,
Allah diyelim Allah…
Bu nutkumu dinleyin,
Aşk ile yanıp inleyin,
Hep birlikte söyleyin,
Allah diyelim Allah…
Dinsize uymayalım,
Sözünü duymayalım,
Aklımıza koymayalım,
Allah diyelim Allah…
Allah’a kul olalım,
Ona makbûl olalım,
Allah ile Hakk olalım,
Allah diyelim Allah…
Cihan güzelim, sultanlar sultanı, nur Muhammed Mevlâna’m…
Senin yüzün ancak mânâda açılır,
Âyânda dünya yüzünde,
O yüz açılmış olsa,
Dünya tümüyle sana secdeye kapanır.
Cihan güzelim,
Muhammed Mevlâna’m…
Mânâ âleminde Hakk divânında,
Gül yüzlüme bir nazâr kıldım,
Güzelliğinde gönlüm yok oldu gitti,
İçtim aşk bâdesini aldı beni benden,
Mest oldum hâlden hâle girdim gitti.
Cihan güzelim,
Nurum Muhammed Mevlâna’m…
Bir kez baktı güldü yüzüme,
Nurdan bütün varlık doldu özüme,
Can kulağımı verdim sonsuz güzelime,
Her sözü bana bal oldu gitti.
Cihan sevgilim,
Muhammed Mevlâna’m…
Bir baktın düşündüm kendi kendime,
Aynen boyanmışım sevgilimin rengine,
Sular çağlar, akar gider enginlere,
Coştu aşkımın bendi birden sel oldu gitti.
Yârimin cefâsı her dem bana hoş gelir,
Sevincimden iki gözümden yaş gelir,
Aşkın hâlini ancak aşıklar bilir,
Ah dostlar,
Sevgilimin dikeni bana gül oldu gitti.
Aşık Hasan şükür sonsuz sevgilisine kavuştu,
Hakikatte Hakk’ın dârına düşmüştü,
Bundan evvel aynı baldan yemişti,
Bunu çözmeye kalkınca aklım kül oldu gitti…
Ata’mıza sesleniş…
Fâtihalar girmez yattığı toprağa,
Mustafa Kemal toprak değil ki,
O bir nurdur!
Nasıl bunca yaşanılır yercek sonsuzluğu,
Mustafa Kemal toprak değil ki,
O bir nurdur!
Mustafa Kemal aydınlıktır, nurdur nur!
Aydınlıktırdır da büyür gök gök,
Koca rüzgârlardan bellidir hep,
Mustafa Kemal toprak değil ki,
O bir nurdur!
Bu sessizlik düşündüğünden, sustuğundan,
Başucunda boşuna bekler ölüm,
Mustafa Kemal toprak değil ki,
O nurdur nur!
Sulardan kımıldanır yeşerir çimenlerden,
Mustafa Kemal vatan ama,
Mustafa Kemal toprak değil ki,
O bir nurdur nur!..
Nurlar nurum Yüce Muhammed Mevlâna’ma gönülden hitâb…
Cihan Sultanım, kâinat nurum,
Nurlar nuru Yüce Muhammed Mevlâna’m,
Sana canım, tenim fedâdır,
Yine de azdır,
Yine azdır, yine az…
Kulun olsam, hayrân olsam revâdır,
Sonsuz güzelim,
Ne sunsam sana ben,
Yine de azdır,
Yine azdır, yine az…
Geçeceğin yerlere yüzümü sürsem,
Kurban olup sana canımı versem,
O gül yüzlü cemâlinde cihanı görsem,
Ah sevgilim,
Yine de azdır,
Yine azdır, yine az…
Kölen olsam her dem kapında dursam,
Gelip geçer iken,
Ah sonsuz güzelim,
Bir nebze görsem,
Bir görüşte yüzbin murada ersem,
Yine de azdır,
Yine azdır, yine az…
Ah sevgilim, cihan nurum,
Her şey sana malûm,
Çünkü sen Hakk’sın,
Seninle yaşıyorum,
Sen Hakk-ı Mutlak’sın,
İstersen boynuma zülfünü dolasın,
Yine de azdır,
Yine azdır, yine az…
Aşığın der, dert dermânın içinde,
Güler ağlar, hepsi aynı biçimde,
Taşırım varlığını gönlüm içinde,
Yine de azdır,
Yine azdır, yine az…
Sevgili canlar…
Ey gönül, Allah’tır seni yaratan,
Çağırıp sesini duyurmana bak.
Bu nasıl perdedir kalkmaz aradan,
Uğraşıp ey dost, perdeyi kaldırmana bak.
Bu dünyayı dörde bölüp hesap et,
Sıratı, sıfatı inceleyip de seyret,
Bütün kötülükleri özünden defet,
Mânâ dolu sözlerini duyurmana bak.
Niceleri geldi geçti bu handan,
Doymuyor ki nefis hiç topraktan,
Ne olur dostum, şu canını bağışla candan,
Canını Canâna bağışlamana bak.
Kurduğun nizâma karışmam artık,
Bazı zaman oldu ki bu candan bıktık,
Belki bilmeyerek yolundan çıktık,
Ey dost, irşâd için bir mürşid-i kâmile bak…