Pîrime, Hüdâvendigâr Mevlâna’ma canı gönülden sesleniş…
Merim Mevlâna’m,
Aşkımın ateşiyle tutuşmuş sanki ,
Türbende yanan kandillerin.
Ruhunda aradığını bulan ruhum,
Semâ ediyor şimdi çepeçevre,
Sonsuz güzelliğinde derin.
Ey Rûmî!
Ben sen olalı, çılgınlığım sustu,
Ey Rûmî! Merim Mevlâna’m!
Ben sen olalı, kuzey güney,
Güney de kuzey oldu,
Kutub diğer Kutbu yarattı.
Yüce Pîrim Mevlâna’m,
Ahenksizlik akordlarda eridi,
Söyle, denizin atan nabzı kıyısında,
Dalgalanmayan tek körfez kaldı mı,
senin aşkından…
Söyle, senin yanında nanlamı olmayan,
tek bir söz kaldı mı…
Yüce Mevlâna’m, biricik sevgilim,
Senin aşkında raksetmeyen adım mı var…
Ey Rûmî! Yüce Mevlâna’m!
Bu semâ çemberinin ortası benim,
tâ ki ben sen olalı…