Gönülden sesleniş…
Tanrı buyurdu, dedi, gör beni,
Çok şükür Tanrımla başbaşa kaldım…
Açtı kollarını sar, dedi beni,
Dedim senin kolların ne güzelmiş,
Bilmeyenler zaten kör, dedi bana…
Dönüp dedim Tanrı’ya,
Dedim yerde misin sen?
Gökte misin?..
Meğer bilmeyene bir perde imişsin,
Hem aşikâr hem gizli imişsin,
Gir bir saf gönüle gör, dedi beni…
Şükür her zerrede görürüm seni,
Yüzbin yıllar ettin bana bir ânı,
Giydirdin sırtıma bir insan libâsı,
Eğer tam sevdiysen Yâr, dedi bana…
Zaten vücud senin, ânda duran da sensin,
Bakıp gözlerimden gören de sensin,
Düşünce varlığımı veren de sensin,
Sapma, bir kararda dur, dedi bana…
Dedim benim gülüm senin gülündür,
Dedim senin yolun benim yolumdur,
Dedim Hasan kulun senin kulundur,
Öyleyse aç gözünü gör, dedi beni…
Her zerremle sendeyim,
Ben senim sen de ben…