“İslam’dan daha yüce şeref yoktur.”
Bu aleme yüzyirmidörtbin Peygamber geldi, hepsi de İslam’dı. Davut da İslam’dı, Musa da İslam’dı, İsa da İslam’dı. Fakat İslam’ın kemalatı Hazreti Muhammed Efendimizde ve bir de Şahımız İmam Ali Efendimizde tecelli etti. Zaten İmam Ali, Hazreti Muhammed’in eğitiminde yetişmişti.
İslam nedir?.. Bir insanın sözleri sevici ise, birleyici ise, ikiliğe hiç yer vermiyor ise, kendisi inciniyor fakat karşısındakini hiç incitmiyor ise, sözleri hep yapıcı ise, o zaman bu kişi İslam’dır.
Hazreti Muhammed Efendimizi örnek alalım, selam olsun üzerine; O, çektiği o kadar çileye rağmen hep rıza göstermiştir. İmam Ali Efendimiz de, selam olsun üzerine, O da şöyle buyurmuştur: “Öfkeyi ve hiddeti ayaklarımın altına aldım.” Yani demek istedi ki, birisi bana bağırsa, kavga etse de, ben katiyen ters cevap vermem, gülümserim. Dinlerim bakalım ne konuşuyor. Ama eğer eli kalkarsa o zaman cevap vermeyi düşünürüm. Eli kalkmadıkça ne söylerse söylesin karşılık vermem… İmam Ali Efendimiz bu söylediklerini yaptı ve Hüdavendigar Mevlana da yaptı.
Hüdavendigar Mevlana, bir gün bir toplulukta dedi ki: “Ben yetmişiki milletle beraberim.” Mevlana’nın bu sözünü duyan bilginler toplandılar, aralarında konuştular, dediler ki: Bu yetmişiki millet arasında kafir var, putperest var, küfürbaz var, İsa’ya tapanlar Musa’ya tapanlar var. Mevlana nasıl olur da yetmişiki milletle beraberim der. Ve karar verdiler, aralarından birini Mevlana’yı bulmak üzere ve bu soruyu kendisine sormak üzere gönderdiler. Ve eğer yine yetmişiki milletle beraberim derse, kabul ederse, o zaman ağzına gelen ne kadar çirkin laf varsa hepsini Mevlana’nın yüzüne söyle, dediler. Adam geldi Mevlana’nın huzuruna, selamlaştılar, adam sordu Mevlana’ya, “Sen şöyle bir söz sarf etmişsin; yetmişiki milletle beraberim, demişsin. Bu söz doğru mudur? Bu sözü sen mi söyledin?” Mevlana, “Evet doğrudur, ben söyledim, aslı vardır” dedi. Adam Mevlana’nın cevabını duyar duymaz başladı söylenmeye, ağzından gelen bütün çirkin sözleri söyledi. Mevlana sadece dinledi, adamın hiçbir sözüne bir cevap vermedi. Adam söylendi söylendi en sonunda durdu. Mevlana, küfürbaza dönüp sordu, “Bitti mi konuşman?” Adam dedi ki, “Bitti.” O zaman Mevlana adama şu cevabı verdi: “Hem seninle beraberim hem de söylediklerinle beraberim.” Yani demek istedi ki, senin gibi olsam senin gibi konuşurum, ama senin gibi olmadığım için sadece dinliyorum. Adam Mevlana’nın bu sözlerini işitince biraz düşündü, Mevlana’nın ne demek istediğini anladı ve hemen Mevlana’nın ellerine kapandı öptü ve bağışlamasını diledi. Bakın Mevlana bu davranışıyla küfürbaz adamı da kazanmış oldu.
Ağzından bir tek çirkin söz çıktı mı sen kirlenmiş sayılırsın. Bu ağız ancak güzel söz söylemek için vazifelidir. Zerre kadar küfür, kavga, çirkin söz için değildir. Fakat maalesef insanlar derin düşünmeden bilgisizce sözler sarf ediyorlar.
İslam olmak kolay değildir. İnşallah her birimiz Hazreti Muhammed Efendimize, İmam Ali Efendimize, Hüdavendigar Mevlana’mıza ve Piran Efendilerimize layık güzel insanlar oluruz.