Yokluğa bürün…
Bir gün Mevlana, Sultan Veled’le Meram yolunda gidiyor. Karşıdan bir keşiş geliyor. Keşiş içinden, “Şimdi Mevlana’ya niyaz edeceğim ama, bele kadar eğileceğim ki, Mevlana kalsın benlikte” diye geçiriyor.
Mevlana, keşişin gönlünü okuyor. Trak… karşılaşıyorlar. Mevlana hemen yere kapanıp başını secdeye vuruyor. Keşiş bağırıyor, “Yandııım!”
Sultan Veled hayret içinde babasına bakıyor, ne yapıyor babası… Soruyor babasına, “Baba ne oluyor, bir papaza neden secde ettin? Neden papaz yandım diye bağırdı?”
Mevlana, “Ah Veled” diyor, “o istedi benden altın kemeri alsın, beni benlikte bıraksın, ama kendi kaldı benlikte, o yüzden bağırıyor…”
İşte, her an imtihandayız. Hakk’ın güzellikleri sende varlığını zuhura getirdiği zaman sen daha da yokluğa bürün ki, o güzellikler senden alınmasın…