SİN İLE ŞİN…
Muhyiddin-i Arâbi Hazretleri, selam olsun üzerine, hayattayken, o devrin hocalarının nasıl devleti kandırdıklarını, nasıl paralar aldıklarını, gömdüklerini keşfediyor ve kalkıp paraları gömdükleri yerin üstüne ayağını basarak bütün hocalara sesleniyor, “Sizin Allah’ınız” diyor, “benim ayağım altındadır” ve üç sefer ayağını vuruyor yere.
Aa, sen misin bu sözü söyleyen… Hemen Ulemâlar toplanıyor, bir fetva çıkarıyorlar, Muhyiddin-i Arâbi’ye idam hükmü veriyorlar.
Alıyorlar Muhyiddin-i Arâbi’yi idam sehpasına getiriyorlar, asmadan önce soruyorlar, “Son sözün var mı senin?”
“Var” diyor.
“Nedir?”
“Sin ile Şin harfi biraraya geldiği zaman benim hakikatim ortaya çıkacak… Şimdi beni asabilirsiniz!”
Ve asıyorlar…
Şimdi Yavuz Sultan Selim, niyet ediyor bütün İslâm aleminin lideri olsun ve oldu da, hep Şeyh’ül-İslâm’ın fetvalarıyla yola çıktı. Şam’ı aldı, Mısır’ı aldı, her tarafı aldı.
Şam’a geldiği zaman, hemen Şam’ın ileri gelen adamlarını topladı, onlara, Muhyiddin-i Arâbi Hazretleri’nin, “Sizin Allah’ınız benim ayağım altındadır” diyerek ayağını vurduğu yeri göstermelerini istedi. Hemen götürdüler gösterdiler.
Yavuz Sultan Selim o yerin üzerine çadır kurdurdu, altını kazdırdı ve dört beş sandık altın çıkarttı.
Şimdi adamlarına, Cuma namazında bir sandık altını alıp Emevi camine getirmelerini emretti. Cuma namazı kılınırken Yavuz Sultan Selim tekrar emir verdi: “Avuçla altını atın cami içine.”
Bakalım camideki hocalar Cuma namazını bırakıp altınları alacaklar mı?
Yaptılar da, hocalar bıraktılar namazı, başladılar altınları almaya.
Yavuz Sultan Selim bunu görünce, namazdan sonra hepsinin başlarını kılıçtan geçirtti. Muhyiddin-i Arâbi’nin intikamını aldı.
Selim’in Sin harfi ile Şam’ın Şin harfi biraraya gelmiş oldu.
Peki bu zat daha sonra bu altınları ne yaptı?..
O altınlardan bir tane bile getirmemiştir Türk topraklarına; Medine’de, Kabe’deki altın oluğu o yaptırdı, kalan altınlarla gitti, İmam Hüseyin Efendimizin makamındaki caminin bütün kubbelerini altınla kaplattı, kapılarını altından yaptırdı. Bütün altınları buralara harcadı.
Medine’ye gelince, Hazreti Peygamberin makamına girdi. İstedi Hazreti Peygamberi alsın getirsin Türkiye’ye, ama baktı duvarlar yedi metre genişliğinde, yedi metre derinliğinde, hepsi tunçtan yapılmış, getiremedi.
Başladı Hazreti Peygamberin kuburunu sakalıyla süpürmeye; hem süpürdü hem ağladı hem seslendi…
“Bu cihana bir padişah az, iki padişah da çok. Ya Resulallah, sen iki cihanın padişahısın, beni de ömür boyu senin kölen say.”