BAKALIM SEN NE DİYECEKSİN?..
İnsan olmak çok zor. Derdi veren de Allah, dermanı veren de Allah. Madem Allah seni halifesi olarak yarattı, her şeye katlanacaksın. O seni imtihana tutuyor, ‘Ben yapamam, ben edemem’ diyemezsin.
Yunus Emre’den bir menkıbe dile getireyim…
Yunus Emre bir gün yolda giderken omuzunda kan çıbanı olan birine rastlıyor.
Adam, “Yunus” diyor, “senden bir hizmet istiyorum, omuzumda kan çıbanı var. Çok ağrı çekiyorum, ne olur bunu sık beni rahata kavuştur.”
Yunus, çıban sıkılınca sıçrayacağını düşünemiyor, sıkıyor. Bütün irin avucuna akıyor.
Şimdi, avucundaki irini toprağa atmak istiyor, toprak dile geliyor, “Ey Yunus! Beni pisletmeye nasıl kıyıyorsun?”
Yunus, toprağa atamıyor, suda yıkamak istiyor. Su da aynen dile geliyor, “Ey Yunus! Beni pisletmeye nasıl kıyıyorsun?”
Yunus, bu sefer kendine dönüp, “Ey Yunus!” diyor, “bakalım sen ne diyeceksin?” Ve yutuyor avucundaki irini…
Mâna çok büyük… Allah bizi imtihanlara tutmasın. Nebîler, velîler büyük imtihanlardan geçtiler, insanlara örnek oldular. Allah aşkı için, O’nun rızası için her şeyi yaptılar. İsyanlara uğradılar, ama imanlarından dönmediler.
Kim onlara mânen sahip olursa, kap değişmiştir ama ruh aynıdır.