FARABÎ HAZRETLERİ’NİN UD’U…
Ud, Farabî Hazretleri’nden meydana gelmiştir. Udla Hakk’a nağmeler söylemiştir.
O devrin bilginleri Farabî Hazretleri’ne dil uzattılar. Farabî, “Bu udun çalınmasının helal mi, haram mı olduğunu anlamak için bir imtihana sokalım. Şeyh’ül İslam’ın devesini on gün aç bırakın, ben bir ağaç altında ud çalarken siz bir tekne hamur getirin ve deveyi çıkarın. Eğer deve hamuru yerse, ben udu kıracağım, sizin fetvanızı kabul edeceğim. Eğer hamuru yemez, udu dinlerse, o zaman bakın müzik hayvana tesir ediyor, siz ondan daha hayvansınız” diyor.
Farabî Hazretleri, Hakk’a güzel sözler söyleyerek udu çalmaya başlıyor. Dışarı çıkartılan deve, başını kaldırıp dinlemeye başlıyor, hamura saldırmıyor.
Rivayete göre udun sesi durduktan sonra, on dakika kadar daha deve hamuru yememiştir.
Bir Mevlevi dervişinin Allah’a karşı ibadetinin nasıl olduğunu görmek için dünyanın her yerinden binlerce kişi kilometrelerce yol katedip Mevlevihane’ye geliyor. Çünkü, ‘İslam’da saz çalınmaz, haramdır’ diye duymuşlar. Halbuki, Hazreti Muhammed, Mekke’den Medine’ye göç ettiği zaman Medine halkı, Hazreti Muhammed’i bendirlerle, kudümlerle karşılamıştır.
Hazreti Muhammed’in bendesi Hüdavendigar Mevlana müziği korkmadan sıkılmadan kullandı. Kur’an’ın özüne sahip olduğu için hiçbir bilginin onun karşısında duracak gücü yoktu.
Beyit:
“Getir meclisimize çalgıyı, kerem sahibi ol bize karşı, kerem sahibi; hasta gönüllerin mahallesinde merhametli davran, merhametli.”